مغزکده

هر چیزی به اندازه اش ، جمله ای که بارها آن را شنیده ایم و در موارد مختلف به کار می رود ، این جمله در خوردن غذا و به اصطلاحی پرخوری نیز صدق می کند ، یکی از عارضه های خوردن زیاد ، عارضه پرخوری عصبی است که شاید برای هرکسی اتفاق بیافتد ، شاید شما هم به خود بگویید این مشکل چجوری است و چگونه بروز می دهد و آیا پرخوری شما عصبی است؟

بیماری پرخوری عصبی ناشی از عوامل هورمونی و عصبی است و بیشتر افراد مبتلا به آن دچار افسردگی می شوند و عواملی مانند تعارض های خانوادگی، بی توجهی والدین و... نیز می توانند در تشدید این بیماری موثر باشند.

دکتر قاسم دستجردی، روان پزشک می گوید: پرخوری عصبی به حالتی گفته می شود که فرد به خوردن غذای بیش ازحد معمول در مقایسه با افراد معمولی می پردازد همچنین می توان پرخوری عصبی را به خوردن بیش ازحد در افرادی که وزن بالایی دارند اطلاق کرد.

او با بیان این که این افراد عمدتاً دچار مشغله فکری هستند، ادامه می دهد: معمولاً این بیماری در زنان شیوع بیشتری دارد، یک تا 3 درصد از زنان جوان به پرخوری عصبی مبتلا هستند به طوری که این افراد به علت نگرانی هایی که در رابطه با وزن خود دارند به غذاهای چرب و شیرین روی آورده و همچنین غذا را به طور صحیح نمی جوند و کنترلی بر خوردن ندارند، در مواردی نیز بعد از خوردن غذای زیاد دچار حالت تهوع می شوند و پس از آن احساس گناه و تنفر کرده و به اقدامات جبرانی همچون روزه گرفتن، استفاده از ملین ها، استفراغ و ورزش کردن روی می آورند و طبیعتاً این افراد با دوره ای از افسردگی مواجه خواهند شد.

این روان پزشک می گوید: در تعداد قابل توجهی از زنان دوره های گذرای پرخوری دیده می شود که پس از مدتی این حالت رفع می شود که نمی توان آن را پرخوری عصبی نامید. به گفته وی پرخوری بیش از 3 الی 4 ماه طول می کشد و علت های هورمونی و عصبی را شامل می شود.

دکتر دستجردی خاطرنشان می کند: در خانواده های ناآرام که دارای تعارضات خانوادگی هستند، عمدتاً بلندپروازند وافسردگی بیشتر در آن ها دیده می شود، پرخوری عصبی شایع تر است. این گونه افراد به اطرافیان خود وابسته هستند.

پرخوری عصبی

عوارض این بیماری بروز برخی مشکلات جسمی در ناحیه مری، معده و نیز پوسیدگی دندان ها را در بردارد و همچنین کمبود آب بدن، اختلال در قاعدگی و سوءمصرف مواد مخدر در این افراد بیشتر دیده می شود.

 پرخوری عصبی عمدتاً سیر نوسانی دارد و درمان دارویی، رفتاردرمانی و درمان های شناختی در مورد این بیماران انجام می شود ضمن این که درمان دارویی باید با دستور پزشک صورت گیرد.

دکتر وفا نیز در مورد پرخوری های عصبی می گوید: این بیماری نیز از اختلالات غذایی محسوب می شود و عمدتاً با مصرف غذاهای پرکالری و غذاهایی که راحت بلعیده می شوند، همراه است و پس از آن رفتارهای جبرانی مانند استفراغ عمدی به دلیل احساس گناه از پرخوری و پیشگیری از افزایش وزن انجام می شود.

به گفته او همچنین در اغلب موارد شروع پرخوری عصبی به دنبال دوره ای از رژیم های نادرست کاهش وزن اتفاق می افتد. خستگی، ضعف و یبوست از جمله عوارض این بیماری محسوب می شوند.

هم این اختلال و هم کم خوری عصبی ریشه در یک بیماری روحی دارند که می تواند خطرساز و مشکل آفرین باشند که در صورت تشدید آن و کنترل نکردن بیماری، مرگ را به دنبال دارند.

داروی پرخوری عصبی

عوارض

پرخوری عصبی ممکن است عوارض متعدد جدی و حتی مرگ آور داشته باشد. عوارض احتمالی عبارتند از:

-    کم شدن آب بدن، که می تواند به مشکلات بزرگ پزشکی مانند نارسایی کلیه منجر شود
-    مشکلات قلبی، مانند نامنظم شدن ضربان قلب و نارسایی قلبی
-    پوسیدگی دندان و بیماری لثه
-    قطع قاعدگی در زنان
-    مشکلات دستگاه گوارش، و احتمالاً وابستگی به مسهل ها برای اجابت مزاج
-    اضطراب و افسردگی
-    اعتیاد به مواد مخدر و الکل

درمان بولیمیا چیست؟ 
  شواهدی وجود دارد که اظهار می دارد بولیمیا و دیگر اختلالات در خوردن، ممکن است مربوط به میزان غیرطبیعی برخی واسطه های شیمیایی (نوروترانسیمترها) مخصوصاً سروتونین در مغز باشد. بیمارانی که از پرخوری عصبی رنج می برند باید با استفاده از روان درمانی (مشاوره) و دارو درمانی تحت مداوا قرار گیرند. 
     نشان داده شده است که تعدادی از داروهای ضدافسردگی می تواند در درمان این بیماری مؤثر باشد. مهارکننده های جذب سروتونین (یا  SSRI ها) انتخاب اول در درمان هستند. ضدافسردگی های سه حلقه ای و مهارکننده های مونوآمین اکسیداز ( MAOIها) نیز می توانند در درمان استفاده شوند. 
سایر داروهایی که جدیداً در حال بررسی برای این بیماری هستند شامل برخی ضدتشنج ها و آنتاگونیست های سروتونین می باشد. ثبات روحی و روانی بیمار جزء اهداف نهایی می باشد و بیمار پس از درمان باید سلامت روحی و جسمی خود را بدست آورد.